Φιάκι, Λουίτζι, ο επονομαζόμενος Κλάτσιο

(Fiacchi, Σκαρπέρια 1754 – Φλωρεντίνα 1825). Ιταλός συγγραφέας και μυθογράφος. Ιερωμένος, καθηγητής μαθηματικών και φιλοσοφίας και ακαδημαϊκός, ενδιαφέρθηκε για πάρα πολλά θέματα. Από τα λατινικά μετάφρασε και εξέδωσε Βοκκάκιο, Λαυρέντιο των Μεδίκων κ.ά. Έγραψε τις ποιητικές σειρές: Βουκολικά σονέτα (1789) και Ποικίλη ποίηση (1820). Διακρίθηκε ιδιαίτερα στους μύθους του, που έγραψε σε έμμετρους στίχους και δημοσίευσε το 1795, 1802 και 1807, περίπου 100 τον αριθμό. Έγραψε επίσης και ένα βουκολικό ειδύλλιο Θρήνος του Τσέκο για τον θάνατο της Σάντρα.